Αυτή η ανάρτηση είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να γράψετε για το σύστημα ISI, αυτό που υποσχέθηκα σε έναν φίλο εδώ και πολύ καιρό. Αλλά είναι επίσης μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε πόσο καλά έχει ομοιοκαταληξία η ιστορία (ή κακό). Πριν από μερικά χρόνια, περίπου δύο, Το είδα σε ένα κατάστημα επίπλων, μάλλον Κίκα, ένα βιβλίο στα γερμανικά για τον Ignaz Semmelweis. Ήταν στα γερμανικά, έτσι και στις γερμανόφωνες χώρες, πιθανώς στην Αυστρία, δεν είχε πουλήσει. Αυτό κάνω, Παίρνω τα βιβλία που δεν πουλάνε σε καταστήματα επίπλων. Ήθελα να το αγοράσω, αλλά δεν μπορούσε να γίνει. Το κρατούσα στο χέρι με δολοφονικές σκέψεις, ακριβώς μπροστά στις κάμερες. Όταν πήγα δεύτερη φορά να το ζητήσω, δεν ήταν πια, είχαν βάλει άλλα βιβλία ή δεν ήξερα που να το ψάξω πια. Το μετανιώνω ακόμα και τώρα. Ότι δεν έχω διαβάσει γερμανικό βιβλίο εδώ και καιρό, Επιπλέον, η ιστορία του Ignaz Semmelweis είναι πολύ οδυνηρή και δείχνει πραγματικά πώς λειτουργεί η επιστήμη, ιδιαίτερα την ιατρική επιστήμη, αλλά όχι μόνο. Ο Ούγγρος γιατρός Semmelweis (1818-1865) έκανε μια εξαιρετική ανακάλυψη σε μια εποχή που τα μικρόβια και το πώς προκαλούν ασθένειες ήταν άγνωστα (αν και οι ιδέες για την ύπαρξή τους χρονολογούνται από τον Μεσαίωνα, από την εποχή του μαύρου θανάτου). Τα πρώτα μικροσκόπια είχαν επισημάνει κάποιους μικροσκοπικούς οργανισμούς που βυθίστηκαν στο νερό, αλλά και πάλι μολυσματικές ασθένειες παρήχθησαν από…μιασμούς, σύμφωνα με την επίσημη επιστήμη.
Τι κάνει ο Semmelweis;? Observă ca în spitale, η μητρική θνησιμότητα ήταν από 3 φορές πιο συχνή από ό,τι στην περίπτωση του τοκετού με μαίες. Ο επιλόχεις πυρετός ήταν η αιτία θανάτου για αυτές τις γυναίκες, και με το πλύσιμο των χεριών με ειδικό διάλυμα (ασήμαντο πλέον, με βάση το χλώριο), που αναπτύχθηκε από αυτόν, η συχνότητά του έχει μειωθεί σε λιγότερο από 1%. Ο Ignaz έγραψε επίσης ένα βιβλίο για αυτό. Και δημοσιεύτηκε. Αλλά τι σημασία έχει? Τον ειρωνεύτηκε η ιατρική ελίτ της εποχής. Έπαθε νευρικό κλονισμό και κατέληξε σε τρελοκομείο, unde după 14 ημέρες πέθανε ως αποτέλεσμα γάγγραινας που προκλήθηκε από τους ξυλοδαρμούς που έδιναν οι φρουροί.
Pare dincolo de tragedie? Η ειρωνεία της μοίρας, να πεθάνεις από αυτό που πρακτικά θα μπορούσες να είχες αποτρέψει! Πώς έμοιαζε ο κόσμος πριν από τα αντιβιοτικά? Ce însemna atunci o infecție? Τα μακιγιάζ για ταινίες τρόμου τώρα είναι γελοία σε σύγκριση με την πραγματικότητα τότε.
Έτσι γίνεται αν προσπαθείς να κάνεις το καλό, αν έχετε νέες ιδέες. Αυτοκτονία ή τρέλα. Δεν ξέρω ποιο είναι χειρότερο. Αλλά το πιο οδυνηρό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι με επιρροή που γελοιοποιούν έναν γιατρό που απλώς λέει ότι είναι δυνατό, τι έμαθε στο κολέγιο, αλλά και από την καθημερινή πρακτική, μειώνουν τη συχνότητα των σοβαρών επιπτώσεων μιας ιογενούς λοίμωξης με τη διαχείριση της φλεγμονής. Θέλω να πω, μην κάνετε ανακαλύψεις, αλλά να εφαρμόσεις όσα έμαθες στο σχολείο. Τι κάνει ο Δρ Γκροσάν;, ίσως με άλλες ουσίες με παρόμοια αποτελέσματα, Μερικοί γιατροί στην Αφρική μάλλον το κάνουν, Ινδία ή άλλες χώρες χωρίς αξιώσεις, unde se pare că efectele covid nu sunt atât de dureroase ca la noi. Δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν περισσότεροι νέοι εκεί, e mai cald etc. Η κοινοτική φροντίδα είναι πολύ πιο δυνατή εκεί, πέρα από άλλους παράγοντες. Moașele din poveste adică… Și nu atâtea somități care sa spună medicilor și farmaciștilor ce să facă în cele mai mici amănunte cazul unui virus de răceală muntant. Asta în condițiile în care ieri l-am auzit pe Andrei Baciu că nu știa că există substanțe care ar putea combate furtuna citokinică.
„În atenția colegilor din presa, un pont de investigație:
Cum știi că un medic e cu adevărat un cercetător și nu un impostor care se plimbă pe la televizor pretinzând că are un tratament minune?
Πολύ απλό. Trebuie să aibă în CV publicații științifice, adică articole cu câteva caracteristici obligatorii:
1. Idee originală și protocol de cercetare
2. Studii în condiții controlate strict
3. Επαληθευμένα συμπεράσματα
4. Opinii ale altor medici reputați, într-un proces numit „peer review” care certifică calitatea știintifică a materialului.
Am căutat de curiozitate să vad care e activitatea științifică a doamnei Flavia Groșan, για παράδειγμα.
Am găsit un singur articol din 2011, publicat în Jurnalul de Chimioterapie Microbială Oxford. Δεν είναι η μελέτη της, ci al unui medic din străinătate. La care ea a participat, alături de alte câteva zeci de cadre medicale, din care destui români.
În el, medicii au dat două antibiotice pacienților cu pneumonie și au urmărit efectele. Doamna Groșan a avut probabil câțiva pacienți înrolați și a trimis datele cercetătorilor din străinătate care au scris articolul.
https://Academy.oup.com/…/66/suppl_3/iii19/669346…
Asta e activitatea ei științifică într-o publicație reputată globală pe care am putut s-o găsesc. E menționată la „și alții care ne-au ajutat” într-un singur articol. Nu mă îndoiesc însă că mai are și alte articole publicate în România, căci aici avem o groază de reviste medicale de nișă, cu impact științific real de obicei redus.
Însă ca om de știință reputat și care contează… ei bine, putem spune destul de simplu că doamna Groșan nu a depășit Bihorul în mod semnificativ.
Deci, dragi colegi din presă, μια γέφυρα: Dacă vreți să aflați câte parale face în lumea științifică unul dintre medicii care apar la televizor, căutați-i numele în Google Scholar. E varianta motorului de căutare care indexează articolele științifice care contează cu adevărat. Mai sunt utile și PubMed sau ResearchGate.
Vă las plăcerea să descoperiți acolo și operele științifice ale Adinei Alberts, για παράδειγμα. Υπαινιγμός: θα είναι πολύ δύσκολο…)
Cu plăcere.”
