Utopia betekent etymologisch iets dat nergens is. Maar het lijkt erop wat het is, grotendeels. Zeker, elk fictiewerk spreekt over het tijdperk en de plaats waarin het verscheen. Het trieste is dat het niet te ver afdwaalt van die plaats en tijd. Een ‘echte’ utopie zou er een zijn die je duizelig maakt, begrijp niets van wat daar staat. Nu, terwijl alle kunst bedoeld is om te choqueren, Fantasieverhalen uit Hollywood, zij het ook wetenschappelijk, ze zijn de meest voorkomende. Het enige dat schokkend is, is de begroting. Het verhaal gaat over de kleuterschool, en de boodschap, Hooguit 4e leerjaar. Dat we nu te maken hebben met een grote droogte aan ideeën en de moed om te investeren in creativiteit is al bekend.
Maar ooit was het anders? Het menselijk zicht was ooit buitengewoon?
Om deze vragen te beantwoorden, we moeten eerst beantwoorden wat mensen willen van de utopie. Sinds ze in groten getale bijeenkwamen, sinds de opkomst van strengere hiërarchieën, maar vooral van de slavernij, mensen beseften dat je in zo'n samenleving niet echt gelukkig kunt zijn, en ze begonnen te dromen van wat er veranderd moest worden. Vroeger waren zij de gelukkige mensen? Moeilijk te zeggen, omdat we niet echt weten hoe de wereld eruit zag, hoe ze nu waren georganiseerd 10000 jaar oud. Nu 10000 jaar oud, na de komst van de landbouw, we hebben enkele aanwijzingen. Niet-agrarische samenlevingen (al zijn er ook hier nuances), die zogenaamde traditionele samenlevingen, van jager-verzamelaars (in feite zou het tegenovergestelde juister zijn, dat een zeer groot percentage van het voedsel door pluk wordt geleverd- kam 90%, maar omdat vrouwen de verzamelaars zijn...) ze waren heterogeen, en zouden feitelijk rond dezelfde tijd zijn verschenen als de agrarische, na de laatste ijstijd. Wat we wel weten is dat psychische aandoeningen in deze samenlevingen niet voorkomen, zoals schizofrenie (v. De beschaving van de honger/een andere benadering van humanisering). Er is sprake van wat wij depressie noemen?
Hoewel er in de agrarische samenlevingen van Afrika alle rassen van ons zijn, misschien soms meer geaccentueerd, van jaloezie en intriges, boosaardigheid, als ze naar het Westen komen, neemt het aantal psychische aandoeningen enorm toe, een paar keer, vooral onder de tweede generatie immigranten. Let op voor degenen die blijven praten over radicalisering wanneer zij zulke “terroristische” aanslagen beschrijven door jonge mensen die in deze categorie vallen. Een psychiater uit Groot-Brittannië bracht de hypothese naar voren, gepresenteerd op een psychiatrisch congres in Wenen, 2010, die familiebanden, het type plattelandsrelaties in de thuisgebieden, zou zijn wat bescherming biedt. Er zijn daar uitgebreide families, vóór AIDS waren er geen weeskinderen, niemand werd werkelijk achtergelaten, ook al was het armoede. Als we hun gewoontes ook niet kenden (van zwarte Afrikanen, maar niet alleen, evenals mensen uit het Midden-Oosten, Hiervoor bekritiseerd door Ayaan Hirsi Ali) om geld naar huis te sturen, om hun uitgebreide families te helpen, misschien is het voor ons moeilijker te begrijpen. Ze vinden het wreed van ons om dat niet te doen. Het lijkt ons iets dat tegen de vooruitgang is, tribalisme enz. De ongelooflijke corruptie in Afrika houdt verband met deze gebruiken. Hoe kan ik mijn neef zover krijgen dat hij naar de winkel komt en hem laat betalen?? Hoe kan ik hem niet helpen als hij in de problemen zit?? Als de sociale rol (DIENST) staat mij toe?
We hebben geen idee hoe ze zich voelen, omdat wij niet zoals zij zijn opgevoed, maar als we naar mentale kwalen kijken, het lijkt beter. Het lijkt erop dat andere indicaties op beter wijzen. En omdat ze zich beter voelen, gedraag je beter. Hoe zou het zijn om erachter te komen dat het gruwelijke verhaal vanDe koning van de vliegen het zou plaatsvinden met echte samenwerking, solidariteit en goede organisatie, regels gerespecteerd, in het geval van kinderen uit traditionele samenlevingen? En toch is dit wat er een paar decennia geleden gebeurde in het geval van enkele tieners uit Nieuw-Guinea die schipbreuk leden op een onbewoond eiland. De schipbreukelingen maakten moeilijke situaties door, voedseltekort, totdat ze ontdekt werden. En, juist omdat ze geen Engelsen waren, ze maakten een goed figuur. Zeker, ze kenden elkaar. En ze bleven vrienden. Wie zou er nou een film over zoiets maken??
Hoewel deze gegevens, maar ook anderen, suggereert die gelijkheid, solidariteit, het ontbreken van een strikte hiërarchie, het zijn bronnen van geluk. Mensen kunnen natuurrampen accepteren, zelfs Malthus zegt dat het ongelooflijk is hoe snel bevolkingen herstellen van rampen, wat niet te vergelijken is met oorlogen. Mensen kunnen het kwaad van de natuur accepteren, maar niet van leeftijdsgenoten. Want naast de pijn, de agressie van mannen brengt vernedering met zich mee. Het lijkt erop dat de bovenstaande ingrediënten hetzelfde effect hebben op etniciteit en cultuur. Alle geluksstudies die de Scandinavische landen aan de top plaatsen suggereren hetzelfde. En als je erover nadenkt, er is vrijwel geen plek om daar te wonen! Hoe gelukkig te zijn in de poolcirkel?! Uit de gegevens blijkt dat het maximale geluk dat in Groot-Brittannië werd bereikt, binnen was 1976, toen het maximum aan sociale en materiële gelijkheid werd geregistreerd. Een documentaire laat dat zien tijdens de Tweede Wereldoorlog, hoewel er armoede en schaarste aan voedsel was, mensen voelden zich beter, ze woonden langer in Groot-Brittannië. In Hongarije, na de ondergang van het communisme, hetzelfde, de armoede is afgenomen, maar de levensverwachting is afgenomen, volgens dezelfde documentaire. Mensen geven de voorkeur aan gelijkheid boven de vrijheid zelf, denk aan sociologen als Serge Moscovici. Uit de vele onderzoeken naar het gevangenendilemma blijkt hoeveel mensen er een hekel aan hebben om door een mens onrecht te worden aangedaan, niet met een auto. Misschien degenen die spijt hebben van het communisme, dictatuur en armoede negeren, ik voel dit eigenlijk? Maar de leninistische dictaturen waren in de eerste plaats een algemene vernedering. Maar het lijkt erop dat sommigen het vergeten zijn.
Eigenlijk, als we de meest succesvolle utopieën nemen, dat wil zeggen, het christendom en het jongere familielid, Islam, Ik heb het erover. In het christendom zijn er geen verschillen meer tussen mensen, van rijkdom, belde, seks. In de islam wordt de umma gevormd, een moslimgemeenschap die over de hele aarde moet bestaan (waar heb ik zoiets eerder gezien??) waar geen slaven zijn, waar de leiders religieus zijn, maar ze leven heel bescheiden en gedragen zich gelijkwaardig. En generaties lang was dat zo, totdat…getalenteerde politici zichzelf opdrongen als kaliefen en zich de regels toe-eigenden (v. Ansari in "Veranderd lot"). Communisme, na vele meningen, het is eigenlijk een andere vorm van christendom. De kloosters en de Essenen worden gepasseerd als voorbeelden van echte communistische gemeenschappen. Kibboetsen worden hier ook toegevoegd.
Het falen van het communisme en de islam is al bekend. Wat is de oorzaak? De menselijke natuur, klinkt als het standaardantwoord. Slechte kwaliteit, het egoïsme van mensen, dit lijkt de meest voorkomende oorzaak te zijn. Om dezelfde redenen werkt niets, inclusief het kapitalisme. Isaiah Berlin în culegerea de eseuri sub numele „Adevăratul studiu al omenirii”, het citeren en analyseren van talrijke Russische auteurs, komt tot de conclusie dat een betere samenleving niet mogelijk is, dat je niet eens zou weten hoe je het moet maken, en als je wilt. En het zou sowieso niet werken. Het lijden in de wereld kan niet worden weggenomen, zij geloofden. Niets heeft zin als het gaat om het veranderen van de wereld. Zeker, het was ook moeilijk om het sociale welzijn in Rusland voor te stellen, een land van extreme ongelijkheid, waarin acht vormen van slavernij legaal waren tijdens Catherine's tijd en daarna. Net zoals sociaal welzijn ondenkbaar was in het klassieke India, met kasten en de daarmee samenhangende taboes. Hoe kan het boeddhisme daar niet geboren worden?? De enige oplossing was opgeven, ISOLATIE, leven binnen.
Rusland heeft dat lijden laten zien (en slavernij) succesvol kan worden geëxporteerd. En de geschiedenis heeft aangetoond dat er veel wonderen gedaan kunnen worden als je de armoede wegneemt en voor enige gelijkheid zorgt. Ik kan niet anders dan het voorbeeld van Griekenland geven, een land 85% berg, voor de oorlog vreselijk arm. En daarna... Wat zouden onze grootouders en overgrootouders geschokt zijn als ze nu Griekenland zouden bezoeken! Mensen zijn nu anders dan toen, ze gedragen zich anders. Kan iemand zich voorstellen dat hij in Griekenland zo weinig zou stelen?? Maar de crisis van 2009 zichtbaar getransformeerde Griekse samenleving, het aantal zelfmoorden is enorm gestegen. De meeste sociale problemen beginnen vanuit armoede.
Over welke oorzaken van ongelukkigheid spraken de utopieën uit het verleden?? We kunnen utopieën classificeren op basis van de sociale problemen die zij verantwoordelijk achtten voor het kwaad in de wereld, en welke, eenmaal verwijderd, tot geluk zou hebben geleid (genereus?). In oude geschriften, van Plato tot het Oude Testament, het kwaad zat in de mens, een inherent immoreel wezen. In Atlantis, mensen hadden in hoge mate een goddelijke natuur, wat hen moraliteit gaf. In het Oude Testament is de mens gevallen, maar geluk bestond sowieso vóór de landbouw en de beschaving. De hemel wordt gegeven door natuurlijke overvloed, waar mensen niet hoeven te werken. En waar ze gelijk zijn. Een metafoor voor traditionele jager-verzamelaarsamenlevingen? Misschien in de samenlevingen van het Oosten, deze nostalgie bestaat. Misschien lagen hun contacten met dergelijke samenlevingen nog in het geheugen (gezien ook het uiterlijk van ouder schrift). De lokale samenlevingen zelf behielden veel elementen van de oude samenlevingen, preclavagist. Klassieke slavernij bestond in Europa. Het ontbreekt ook niet aan de utopieën in dit deel van de wereld.
RepubliekPlato's ideeën brengen gevaarlijk veel met zich mee voor de op kasten gebaseerde Indiase samenleving. Er is de arbeidersklasse, van soldaten, maar ook de heersende klasse, bezield door wijsheid. Alleen aristocraten kunnen regeren, maar anderen moeten ook deugden hebben, vanuit moed en kracht, met mate. Iedereen kent zijn plaats, alles verloopt soepel.
Thomas More evolueert, „Utopia” (erin geschreven 1515) hij lijkt op modellen dichter bij ons, Misschien is het daarom angstaanjagender. Zijn ideale samenleving wordt geregeerd door een koning, Hoge administratieve posities worden bekleed door gekozen functionarissen, maar...de meeste mensen kunnen niet meedoen aan verkiezingen omdat ze vastzitten in beroepsverenigingen. Laten we het niet vergeten, het was de tijd van de gilden, wier monopolie een probleem vormde voor toekomstige burgerlijk-democratische revoluties. Het beste deel moet nog komen. Utopia bevat slaven, die al het harde werk doen. Ze worden gerekruteerd uit immigranten in de dodencel en gevangenen. Inderdaad, Utopisch! Maar voor de anderen, die nogal wat werken. Er is geen privé-eigendom, geen geld, de verschillen tussen mensen zijn klein. De samenleving is uniform, en kunst bestaat niet. De intuïtie van het nivellerende effect waarbij privé-eigendom wordt afgeschermd, e remarcabilă. Dar măcar e libertate de religie…
O utopie cu efecte care pare și mai mult… of dystopie en houdt op met hem Thomas Bell, „Cetatea Soarelui” (De stad van de zon). Er bestaat puur communisme, goed toegepast, met alles gemeen, van de slaapkamer naar de eetkamer. Naast privé-eigendom als het ultieme kwaad, Campanella brengt ook het monogame gezin mee. In deze samenleving lijkt die op die van Pol Pot, het leiderschap behoort toe aan wetenschapper-priesters die alles doen volgens de natuurwetten. Hoe bekend klinkt dat, als je weet dat het socialisme wetenschappelijk was!
Het is interessant dat buiten het pand, bani, een ander kwaad was monogamie. En de eerste communisten zagen dit, maar het lijkt erop dat het patriarchaat, dat wil zeggen, het verlangen om vrouwen te domineren, was sterker. Stalin besluit dat vrouwen opnieuw de nobele rol van moeder moeten vervullen, naar Alexandra Kollontai, een leidende feministe van de Russische revolutie, hij had zoveel over seksuele vrijheid gesproken. Wat de critici van monogamie niet begrepen, was dat het door het patriarchaat werd veroorzaakt.
Niemand dacht dat dit aan de oorsprong van de flagrante ongelijkheid lag, van geweld in de samenleving, van de belangrijkste bronnen van ongeluk, inclusief jaloezie, het zou... het patriarchaat zijn? Societățile matriliniare erau studiate, Echter, hoewel een beetje, inclusief Engels spreekt erover in “The Origin of the Family, van privé-eigendom en de staat”. Maar een opmerkelijke auteur, met origineel denken, die biologie verstond, Charlotte Perkins, schreef zo'n utopie. „Herland”. Sigur că acea societate e feministă, gedomineerd door vrouwen. Het is een samenleving zonder geweld, misdaad, van oorlogen, van dominantie over andere mensen. Vrouwen zijn intelligent en moreel, er zijn geen tekenen van de verschillen tussen hen, ook niet qua kleding. Het plant zich ongeslachtelijk voort, en ze weten niet eens van mannen. Hoe is de wereld aan dit kwaad ontsnapt?? Door geweld, zou je denken, als je de Verlichtingsklassiekers of Marx zou citeren. Zeker, mannen gaven de macht niet alleen op, zoals verwacht. De woede van de natuur, meer specifiek heeft een vulkanische explosie eeuwen geleden de meeste mensen gedood. De overlevenden werden slaven, daarna werden ze vermoord.
Deze samenleving lijkt op sommige bestaande? Ongelooflijk, geven. Dergelijke volledig uit vrouwen bestaande gemeenschappen bestaan al jaren 60-70, de gouden jaren van het feminisme. De meeste leden waren lesbiennes, en de stroming werd zelfs separatistisch genoemd. De respectievelijke vrouwen, velen leven nog, ze geloofden dat het voor een vrouw niet mogelijk was om gelukkig te zijn in een samenleving waar er ook mannen zijn, want wat hij ook zou doen, ze zullen haar uitbuiten en misbruiken. Deze vrouwen cultiveerden een totale scheiding van mannen. Ze gingen zelfs zo ver dat ze het recht op abortus niet eens steunden. Wat had een vrouw die mannen mijdde een abortus nodig?? Ook al zijn deze gemeenschappen om economische en politieke redenen verdwenen, deze mentaliteit bestaat zelfs nu nog, vooral in Latijns-Amerika, in de zeer gewelddadige samenlevingen van het gebied. Daar zien vrouwen lesbische gevoelens en scheiding als de enige wenselijke optie, ook al is dat nauwelijks haalbaar.
De conclusie zou zijn dat een ‘echte’ utopie feministisch zou zijn, die wereld zou niet patriarchaal zijn. Hoe kunnen we over gelijkheid praten?, van gerechtigheid, in het patriarchaat? Wanneer alle instituties worden gecreëerd om vrouwen te domineren en uit te buiten? Hoe kunnen we over geluk in deze wereld praten?? Het probleem is dat vrouwen niet eens weten hoe het is om vrij te zijn. Majoritatea utopiilor pornesc de la ideea că răul e în afara omului, dat het geld, het pand, monogamie, ik heb hem pijn gedaan. Er is een ideologie die zegt dat sommige mensen slecht zijn, anderen, dit. wat is dat? En hoe het hen scheidt? Op de meest brute en irrationele manier: per ras, afdaling betekent. En het denken van een kind zou een dergelijke oppervlakkigheid afwijzen! Hoe je dat kunt geloven in een gezin, laat staan in een populatie, alleen goede, intelligente of morele mensen worden geboren, en in een andere, precies het tegenovergestelde? Hoe kun je zeggen dat het darwinisme dergelijke ideeën aanmoedigt?, wanneer Darwins theorie gebaseerd is op variabiliteit, d.w.z. precies op de verschillen? We kunnen speculeren dat er slechts sprake is van een klassenmaatschappij, met kasten, hoe de Europese samenleving er in de 19e eeuw uitzag, misschien zoiets slikken. En mensen geloven wat ze willen van elk idee, uit welk boek dan ook.
Er wordt gezegd dat het communisme werkt, maar het werd niet goed toegepast. Sommigen vragen zich af waarom dit niet ook over het fascisme wordt gezegd. Er is minstens één utopie die spreekt over de juiste toepassing van het fascisme , die uit het korte verhaal "Born on March" (Geboren op 8 Maart) van Ioana Petra. In die utopie, feministisch (hoe anders?), mannen bestaan, maar ze zijn zoals vrouwen willen, dus zijn ze niet langer in staat een patriarchaat te creëren. Een biologische revolutie, geleid door enkele feministische onderzoekers, het kwaad uit de samenleving verwijderd. Mannen zien eruit en gedragen zich zoals vrouwen dat willen (sommige). In die samenleving, waarin vrouwen zich heel gevarieerd gedragen en er heel gevarieerd uitzien, zoals hun seksuele smaak, maar dat is precies waarom het egalitair is, er is veel meer energie voor het oplossen van echte problemen, inclusief ziekte en veroudering. Valerie Solanas vestigt in "The Scum Manifesto" de aandacht op de verborgen kosten van het patriarchaat, waarin de mannelijke leiders, op elk niveau, ze willen vooral choqueren, los dan de problemen op. Meestal doen ze alsof ze ze oplossen. Vrouwen hebben dat niet nodig.
Concluzia legată de o utopie „adevărată” e că trebuie să fie una feministă, om over een egalitaire samenleving te praten, waarin lijden door alle oorzaken, vooral armoede, wordt verwijderd of sterk verminderd. Het zijn de interacties tussen mensen die er toe doen, maar ook de kwaliteit van mensen. Gerelateerd aan dit alles, Ik denk dat Epicurus gelijk had. Geluk is met de mensen die je leuk vindt, die moreel en intelligent zijn. Zoals het in zijn gemeenschap ook zou zijn geweest?
